Sopot – Marki

„Zaległości w płatnościach są nadal ogromne, a skala zjawiska lekceważenia podstawowego obowiązku lokatora, jakim jest uiszczanie czynszu, nie zmniejsza się. Niewiele w tym zakresie zmieniają starania polegające na restrukturyzowaniu zadłużenia, systematycznym wysyłaniu upomnień i wezwań do zapłaty oraz kierowaniu do sądu pozwów o zapłatę”. Zgadnijcie, skąd ten cytat? Ano z projektu budżetu Marek. Przypomniałem sobie o nim, gdy przeczytałem wiadomość z Sopotu. Tam też mają kłopoty z najemcami lokali komunalnych. Na prawie 2500 lokali jedna trzecia jest zadłużona. Ale miasto zdecydowało się im pomóc. Tamtejsi najemcy, którzy zalegają z opłacaniem czynszu, mogą odpracować część zadłużenia. Jak? Odśnieżając miasto. Stawka – 10 zł za godzinę. Może to rozwiązanie przeszczepić także do Marek? Wszak śniegu u nas dostatek. Oczywiście mam świadomość, że z zadłużonych na taki krok zdecydowałby się pewnie co dziesiąty, piętnasty czy nawet dwudziesty. Ale dla nich warto to zrobić. To lepsze niż proste umarzanie długów. Panie przewodniczący, co Pan na to?

Reklamy

Podwójna niespodzianka

Macie takie dni, że macie wszystkiego dosyć? Dni to może za dużo powiedziane. Raczej wieczory. Człek przychodzi wieczorową porą z pracy, zjada późny obiad, zajmie się chwilę dziećmi, a potem pada nieżywy. Tak dziś jest (prawie) ze mną. Nie pomaga świadomość, że w te dni poświąteczne, kiedy w pocie czoła wykuwam PKB, mnóstwo osób oddaje się błogiemu lenistwu. Na pocieszenie zostają pustosze niż zwykle drogi do stolicy i… blog, do którego mimo z męczenia z przyjemnością wracam. Przyznaję – mam w głowie kilka dużych tematów, ale muszą poczekać, aż człek w zimowej zadyszce złapie choć odrobinę oddechu, by spokojnie napisać o nich słów kilka. Co nie oznacza, że dziś wieczorem nie chcę poruszyć ciekawej kwestii. I wcale nie dotyczy obwodnicy…

Nasz głos w sprawie obwodnicy

Szczepan spracował się niemiłosiernie przez święta. Owoce jego pracy (i wiedzy) zanieśliśmy wczoraj do urzędnikom. To stanowisko w sprawie budowy obwodnicy naszego miasta – wczoraj zakończyły się tzw. konsultacje społeczne w sprawie programu budowy dróg krajowych w latach 2011-15. Zapraszam do lektury dokumentu na www.ObwodnicaMarek.pl bądź www.marki2020.pl

Będziemy niegościnni w te święta

Jak to było? Czy św. Barbara po lodzie, a  Boże Narodzenie po wodzie? A może na odwrót: św. Barbara po wodzie, a Boże Narodzenie po lodzie? W Markach w tym roku prawdziwa jest pierwsza wersja.

To, co widzicie, to fragment ul. Ząbkowskiej między Leśną a Szpitalną. Podobna sytuacja jest na wysokości Skłodowskiej Curie. Czyli gdy Barbara mrozi, Mikołaj wodę zwozi. Niestety… A po cichu liczyłem, że będzie pięknie i biało. Że będzie można – oprócz kolęd – zanucić „na całej połaci śnieg, śnieg, śnieg”. W tym roku biały puch był nawet strawny, ulice zostały po ostatnich opadach odśnieżone na tip top. Nagle skok temperatury i woda – i to taka, jak latem tego roku po obfitych opadach. Niech już w takim razie szybko przyjdzie wiosna i ruszą prace z budową kanalizacji deszczowej. A na razie będziemy niegościnni w te święta – radzimy nie przejeżdżać Ząbkowską, a jeśli już, to tylko samochodem terenowym lub amfibią. Strach pomyśleć, co będzie jak znów ściśnie mróz…

Ps. Mróz zaczął ściskać w niedzielę. W poniedziałek rano wody było dużo mniej, za to lodu – w nadmiarze. Wieczorem służby miejskie starały się udrażniać trasę.

Na cudowną noc Bożego Narodzenia

Moja żona – w ferworze przygotowań do świąt – wpadła na prosty pomysł. „Słuchaj, a gdyby tak w przeddzień wigilii spotkać się z sąsiadami i symbolicznie podzielić opłatkiem?”. Kilka szybkich telefonów i nie minęły 24 godziny, gdy spotkaliśmy się wszyscy przed naszymi domami, serdecznie całując i życząc w te święta wszystkiego, co najlepsze. Jak się potem okazało, zrobiliśmy to po raz pierwszy od chwili, kiedy zamieszkaliśmy w Markach. Pogoda jak na zamówienie: bez wiatru, opadów i z dodatnią temperaturą, acz dookoła było wciąż biało – tak świątecznie. Można powiedzieć, że anioły czuwały… Wyszło sympatycznie. Po cichu liczę, że w ten sposób narodziła się nowa tradycja…

Czego Tobie życzyć, Drogi Czytelniku? Mógłbym oczywiście napisać długą listę tematów, na której pewnie odnalazłbyś to, czego poszukujesz. Ale ksiądz Twardowski ostrzega, że „inflację słów trzeba dusić jak inflację pustego pieniądza”… A  ponieważ małe jest piękne, dlatego – niech się spełni to, o czym cichutko w sercu marzysz… I morza bożej miłości dla siebie nawzajem…

Św. Mikołaj wykonał zadanie :)

Czwartek. Nerwowo patrzę na zegarek. Dochodzi siódma wieczór, a ja wciąż jestem w pracy. Dzwoni zaniepokojona żona z pytaniem: jedziesz już? Ostatnie szlify, chwytam za torbę i biegnę do samochodu. Na zewnatrz minus jedenaście, ale w sercu gorąco. Wiadomo – od 20.00 św. Mikołaj znów ma zamieszkać w Markach. Śpieszę się, ale śnieg na drodze powstrzymuje przed zbyt mocnym wciskaniem pedału gazu. Nerwowe stukanie w kierownicę. Zaraz żona przywiezie panie z Mareckiego Ośrodka Pomocy Społecznej i zaczniemy z nimi jeździć z prezentami dla dzieci z ubogich rodzin z naszego miasta. Dojeżdżam do domu i okazuje się, że Paweł, profesjonalnie uzbrojony w czapkę św. Mikołaja, już odjechał z panią Elą z MOPS i razem rozwożą dary, przygotowane w grudniu przez markowian.

Dużo tego. Moja Lepsza Połowa, która w tym roku zajęła się logistyką akcji, prowadziła skrupulatną buchalterię. Rzut oka na zielony segregator. Na liście jest 76 dzieci w różnym wieku – od kilku miesięcy, których mamy marzą o pieluchach i słoiczkach z jedzeniem, po nastolatki, liczące głównie na nowe ubrania. Listy z ich świątecznymi pragnieniami zebrały jeszcze w listopadzie panie z MOPS. Potem członkowie Grupy Marki 2020 oraz ich znajomi rozpoczęli poszukiwania chętnych św. Mikołajów. Zasada była prosta – każdy św. Mikołaj brał list (lub więcej) i nie znając dokładnej tożsamości dziecka starał się spełnić taką część dziecięcych marzeń, jaką jest w stanie udźwignąć. W połowie grudnia mogliśmy odetchnąć. Podobnie jak rok temu wszystkie listy zostały rozdane: znów markowianie pokazali wielkie serca. Takim najbardziej widzialnym dowodem ich ofiarności była nasza biblioteka, którą w całości wypełniły worki z prezentami, skutecznie uniemożliwiając świąteczne sprzątanie :).

W czwartek wieczór dary zaczęliśmy pakować do samochodów. Oprócz Pawła w sukurs przyjechał jeszcze Marcin. Co tu dużo mówić – przebił go. Był odziany od stóp do głów w strój najsłynniejszego grudniowego świętego. No cóż, to jestem nieprzygotowany do zajęć – uśmiechnąłem się w duchu, przekręcając kluczyk w stacyjce. Jadę z panią Jolantą, która zna Marki jak własną kieszeń. Marszruta ustalona – Piłsudskiego, Matejki, Ciurlionisa, Grunwaldzka i znowu Piłsudskiego. Na słowa pani Jolanty wszystkie drzwi się natychmiast otwierają – dzieci zostały uprzedzone, że czeka ich niespodzianka. Część z nich nie dowierza jeszcze własnym oczom i siedzi jak zamurowana, część od razu biegnie do nas, sprawdzić co się kryje w workach i torbach. Tak różne reakcje są tylko na początku. Bo potem wszędzie pojawia się radość. Możecie ją sobie doskonale wyobrazić – to nagroda dla wszystkich ofiarodawców oraz pomocników św. Mikołaja.

Pierwszego dnia rozwieźliśmy w sumie 40 prezentów. Podobny scenariusz powtórzył się w piątek. W sobotę o 16.00 dostaliśmy telefon od Jacka – ostatni prezent został zawieziony. Czyli św. Mikołaj znów zamieszkał w Markach. Dzięki Wam.

————————————————

Lista osób, którym chcielibyśmy podziękować, jest długa. Na początek chcemy oczywiście wymienić ofiarodawców, którzy fantastycznie wczuli się w rolę św. Mikołaja i sprawili dzieciom ogromną radość. Są to: ‘Ania, Adam i Przyjaciele’, Katarzyna i Jarosław Lipscy, Katarzyna Dwornikiewicz, Dorota Karpińska, Daniel Gojło, Renata Oleksy, Magda i Przemek, Wioletta i Michał Jaroch, ekipa z Owocarni, Anna i Paweł Ziętara, Lucyna i Andrzej Motyczyńscy, Magda i Szczepan Ostasz, Zuzanna Piotrowska, Joanna Kucia, rodzina państwa Ziółkowskich, Maria Krzyżanowska, Honorata Figurska, uczniowie gimnazjum Ad Astra, pracownicy kancelarii podatkowej Skłodowscy, Mareckie Stowarzyszenie Gospodarcze, ZPC Bulik oraz Wielu Innych ‘św. Mikołajów’, którzy zastrzegli sobie anonimowość.

Podziękowania kierujemy też do osób, bez których pomocy tej akcji nie udałoby się zrealizować:

– paniom z Mareckiego Ośrodka Pomocy Społecznej, które zebrały listy, a następnie po godzinach pracy pomogły rozwieźć je do dzieci

– panom, którzy pomagali rozwozić prezenty: Pawłowi Pniewskiemu, Marcinowi Piotrowskiemu (i jego pomocnikom), Jackowi Orychowi, Andrzejowi Motyczyńskiemu, Tadeuszowi Markiewiczowi i Michałowi Jarochowi – wasze wsparcie okazało się bezcenne

– Wioletcie Markiewicz – za czuwanie nad logistyką przedsięwzięcia, dzięki czemu wszystkie dziecięce marzenia stały się rzeczywistością, – dzieciom – Ani i Mateuszkowi – za morze cierpliwości wobec bardzo zajętej w tych dniach mamy. Wszystkim małym i dużym pomocnikom świętego Mikołaja jeszcze raz serdecznie dziękujemy!

Grupa Marki 2020

Nie taki diabeł straszny :)

Ponad tydzień temu opisywałem główne założenia miejskiego budżetu na rok 2011 r. Poszperałem dziś wieczorem w internecie i znalazłem całość dokumentu. Zachęcam do lektury: wiem, że niektórych z Was może przerażać liczba znajdujących się tam liczb, ale tych, którzy nie mają serca do matematyki (patrz – tytuł), zapraszam do części opisowej. Myślę, że powinniście podzielić się Waszymi uwagami zarówno z ratuszem jak i nowo wybranymi radnymi. Niech wezmą sobie Wasze sugestie do serca. Projekt znajdziecie na http://bip.marki.pl/pl/bip/budzet/2011  Dokument powinien zostać najpóźniej uchwalony do końca stycznia.

E-maile zamiast śnieżnych kul :)

Nowa rada miasta nie ma jeszcze świątecznej przerwy. Wszystko „z winy” resortu infrastruktury. A to za sprawą projektu Programu Budowy Dróg Krajowych na lata 2010-2015, który niedawno pojawił się na stronie ministerstwa i na który czekaliśmy praktycznie od stycznia. Są w nim dwie wiadomości istotne dla markowian: po pierwsze, obwodnica Marek znalazła się wreszcie w rządowym projekcie dokumentu (to jest ta lepsza informacja), po drugie, wpisano ją do realizacji po 2013 r. (i to jest ta gorsza informacja). Myślę, że za wszelką cenę (i wszelkimi sposobami) musimy się starać, by objazd naszego miasta znalazł się w tej lepszej, wcześniejszej części programu. Ponieważ konsultacje społeczne kończą się w ekspresowym tempie 27 grudnia, nasi radni zbiorą się  w środę, by powziąć stosowną uchwałę. Tu żadnych niespodzianek nie będzie i radni powtórzą sakramentalne „Tak dla Obwodnicy Marek” – to jest sprawa ponad podziałami, którą łączy wszystkie siły społeczne i polityczne w mieście.

Myślę, że znów sporo zależy też od nas, zwykłych mieszkańców. Oszczepnikos wpadł na prosty pomysł – akcję e-mailową. Przygotował merytoryczny dokument, który można wkleić do treści e-maila i wysłać. Niech Warszawa wie, że mieszkańcy Marek nadal chcą mieć obwodnicę. Ktoś z Was pokręci z niedowierzaniem głową i zapyta: a po co to wszystko? Myślę, że urzędnicy powinni wiedzieć, że jesteśmy – jako mieszkańcy – zdeterminowani. Zaczęliśmy pokojowo, z cukierkami, teraz już tak słodko z nami nie będzie :), o czym się pewnie stolyca się przekona, gdy za oknami zrobi się cieplej. A na razie bombardujmy urzędników – zamiast kulami śnieżnymi – e-mailami. Niech (liczne) krople drążą dalej skałę: i siłą, i częstym padaniem.

Bezmyślność nie ma granic

Tę historię opowiedzieli mi moi sąsiedzi. I przyznam – włos mi się na głowie zjeżył. Za oknem minus dziesięć stopni, tymczasem na drodze, którą jeżdżą setki markowian, pojawiają się kałuże. Skąd? Pewnie się domyślacie. Przy niektórych bramach pojawiły się wężyki i znów zaczęło się wielkie pompowanie. Co gorsza, zapach, którego i mnie było dane niedawno „zakosztować”, świadczy, że to wcale nie jest woda z piwnicy…

Nie trzeba być absolwentem fizyki, by dojść do wniosku, że kałuże przy takiej temperaturze zaczynają zamarzać, a jezdnia staje się śliska jak tor na warszawskich Stegnach. Miasto – choćby stawało na uszach – w takiej sytuacji nie będzie w stanie utrzymać nawet względnego standardu zimowego drogi. O wypadek wtedy nietrudno. Czy ktoś musi zginąć, żeby ci, którzy pompują, oprzytomnieli?

Cudowna kicia do wzięcia

Z zimowym apelem do czytelników zwróciła się Kasia_De. Chętnych prosimy o kontakt e-mail: k.dwornikiewicz@gmail.com

Poszukuję dobrego domu dla ślicznego kota. Kot jest dziewczynką, ma około 8 miesięcy. Jest zdrowa, wysterylizowana i odrobaczona. Do tej pory wychowywała się na zewnątrz, dokarmiana razem z rodzeństwem przez nas i wszystkich sąsiadów. Gdy temperatura spadła do -20 stopni, żal nam się zrobiło kociej rodziny. Od tego czasu mamy 5-osobowe kocie stado w domu. Niestety, nasz osobisty kot nie dogaduje się z resztą bandy i trzeba kotom znaleźć dobre domy. Kicia jest naprawdę cudowna – umie się zachować w domu, korzysta z kuwety, nie niszczy, nie jest wybredna w jedzeniu. Chętnie się bawi, jest przytulna i „mruczna”. Posiada wyprawkę – kuwetę i miseczkę. W ramach promocji dołożę trochę żwirku i jedzenia jako „zestaw startowy”.