Aria, blog i czarnowidztwo

Ze statystyk odwiedzin na blogu wynika, że moi goście często szukają informacji o inwestycjach deweloperskich w Markach. A tych – tego jestem pewien – z każdym rokiem będzie przybywać, bo – gdy się spojrzy na zdjęcia satelitarne Marek – widać, ile gruntów jeszcze można wykorzystać. Bliskość Warszawy i wciąż stosunkowo niskie ceny gruntów w porównaniu z innymi miejscowościami podwarszawskimi – to powoduje, że przejeżdżając przez Marki co i rusz można zobaczyć rozpoczętą budowę. Tak jak tę, która powstaje na pograniczu z Zielonką.

To nie jest wcale mały projekt o operowo brzmiącej nazwie Aria II. Deweloper, który zrealizował podobne przedsięwzięcie w Regułach, buduje osiem, piętrowych budynków dla szesnastu rodzin. Nie będę opisywać jego szczegółów. Kogo interesuje projekt, niech wejdzie na stronę www.aria.waw.pl i sam oceni, czy jest interesujący. Na jedną rzecz warto jednak zwrócić uwagę. Otóż deweloper nie będzie wkopywać szamb, nie będzie czekać na miejską kanalizację, ale zainwestuje w biologiczne oczyszczalnie ścieków. Z punktu widzenia kosztów przyszłych mieszkańców – genialnie proste posunięcie.

W Waszych rękach

Panie, Panowie, licytacja z takimi fantami może już się nie powtórzyć. A przecież zostało tylko kilka, sobotnich godzin, abyście za jednym zamachem wspomogli chore dzieci i stali się posiadaczami cennych przedmiotów. Klikajcie więc na Allegro (http://aukcje.wosp.org.pl/show_user_auctions.php?uid=20851243), a dzięki Wam konto mareckiej Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy znacząco się wzbogaci. Na razie hitem nr 1 jest pamiątkowy medal Piotra Jaroszewskiego z Pekinu. Tuż przed dwunastą jeden z internautów był gotów za niego zapłacić 1300 zł. Na drugim miejscu – pod względem wyceny (ponad 1000 zł) – kurtka Jakuba Przygońskiego, uczestnika m.in. ostatniego rajdu Dakar. A czy autograf prezydenta Komorowskiego przebije podpis Martyny Wojciechowskiej? Wszystko w Waszych rękach…

Ps. Wczoraj licytacje zostały zakończone. Dziś nad ranem (jest niedziela) Jacek Orych, członek mareckiego sztabu Orkiestry, na Facebooku zamieścił szybkie podsumowanie. Dzięki aukcjom udało się zebrać dodatkowe 3577 zł. Gratulacje dla uczestników, zwycięzców i organizatorów.

Zdarzyło się ponad 100 lat temu

Wysoka gorączka jest już tylko złym wspomnieniem, męczą jeszcze kaszel i surowy zakaz lekarski, dotyczący wychodzenia z domu. Ma to swoje dobre strony np. leniwe śniadanie z żoną z pyszną wędliną, chrupiącym pieczywem i ciepłą herbatą/kawą. Rozparcelowaliśmy między siebie dzisiejsze wydanie „Gazety Wyborczej”, rywalizując o najciekawszą część, czyli „Stołeczną”. Małżonka zaczęła czytać na głos, ile czasu na początku ubiegłego stulecia potrzebowała konna karetka, by pokonać odcinek z warszawskiego Leszna (siedziba pogotowia) na Pragę przez most Kierbedzia. Zgadnijcie… Tylko siedem minut. Na Plac Unii Lubelskiej – osiem. Odłożyłem strony sportowe „Wybiórczej”, bo to, co dalej odnalazła żona w cyklu „Warszawa nieodbudowana” Jerzego S. Majewskiego, było jeszcze ciekawsze. Otóż pierwszy samochód dla warszawskiego pogotowia ofiarował w październiku 1909 r. nie kto inny jak Jan Briggs. To przecież angielski przemysłowiec, który wraz z rodziną uruchomił pod koniec XIX wieku w Markach najnowocześniejszą podówczas przędzalnię, osiedle robotnicze, szkołę elementarną, no i zbudował pałac.

„Samochód wypróbował najprzód inżynier Krzyżanowski, członek zarządu przędzalni. Później na szybkość i wytrzymałości – prezes i sekretarz zarządu, dopiero po zupełnym doprowadzeniu do sprawności oddano go pogotowiu ratunkowemu” – opisywał wydarzenia 1909 r. „Kurier Warszawski”.

Zapraszam do lektury tego ciekawego tekstu (str. 12), zwracając na uwagę na ówczesne opinie na temat warszawskich i podmiejskich dróg :).

Lokalizacja przy Wspólnej

Nawiązując do poprzedniego wpisu jedna z internautek zapytała mnie, czy jest już jakaś decyzja w sprawie lokalizacji gimnazjum. Tak się składa, że wczorajsza rada miasta dyskutowała na ten temat. Odbyło się głosowanie w tej sprawie: 18 głosów było za lokalizacją przy ul. Wspólnej przy trzech głosach wstrzymujących się. Więcej na ten temat można przeczytać na nowym mareckim blogu redagowanym przez radnego Arkadiusza Werelicha http://arekwerelich.wordpress.com/2011/01/26/sprawa-gimnazjum/

Komplikacje w drodze

Jednym z głównych zadań, jakie w tej kadencji stawiają sobie i radni, i burmistrz, jest budowa gimnazjum. Pod koniec 2009 r. napisałem o eksperymencie, który chciały zrobić Niepołomice. Chodziło o budowę szkoły w formule partnerstwa publiczno-prywatnego (opis na https://jestemzmarek.wordpress.com/2009/10/12/eksperyment-na-trzy-litery-p/). Pomysł – hmmm, jakby to dobrze określić – przyjął się w Markach, a podczas debaty kandydatów na burmistrza Janusz Werczyński podkreślał determinację w sprawie realizacji tego projektu w formule PPP. Do końca grudnia ubiegłego roku partnerstwo miało jedną, niezaprzeczalną zaletę. Jego koszty nie musiały być wykazywane we wskaźnikach zadłużenia samorządu. A przecież w tym roku w przypadku Marek podstawowy indykator – zadłużenia do dochodu – wzrośnie z 36,9 do 47,3 proc. przy maksymalnym, dozwolonym pułapie 60 proc.

To już dwa lata…

Nie tak miały wyglądać te drugie urodziny. 38 stopni gorączki, ból głowy, kaszel praktycznie cały dzień w pozycji horyzontalnej. Dopiero pod wieczór poczułem się po japońsku (czyli jako-tako :)), by podziękować Wam za wspólne 24 miesiące. Tak, tak, dokładnie 25 stycznia 2009 r. popełniłem pierwszy wpis „Marki dla początkujących”. Bardzo wiele się od tego czasu zmieniło. Wówczas pisałem, że niewiele wiem o tym mieście i że chce się go uczyć. Po dwóch latach mogę powiedzieć, że już jestem od niego „uzależniony”. Wraz ze wspaniałymi ludźmi, których dzięki blogowi poznałem w Markach, udało się zrealizować kilka ciekawych projektów. Już wiem, że będą następne i pewnie niedługo będziemy mogli o nich poinformować. A na razie dziękuję, że przez te dwa lata byliście ze mną, że chwaliliście, że krytykowaliście. Czas zacząć pisać rozdział zatytułowany „Marki dla średnio zaawansowanych” 🙂

Życzliwe uwagi

Kilka dni temu pisałem o „wykopkach” przy Okólnej. Zastanawiałem się wtedy, czy chodzi o budowę kanalizacji. Sprawdziłem miejską stronę www.marki.pl i w miejskim dzienniku budowy kanalizacji nie było na ten temat ani słowa. Ktoś jednak wreszcie wziął się za jego update, bo we wpisie z datą 20 stycznia dowiedziałem się, że od 18 stycznia trwa budowa kanału grawitacyjnego w północnej części ul. Okólnej. Dobrze, że wyjaśnienie jest, szkoda, że tak późno. Jeśli miasto chce informować mieszkańców o pracach kanalizacyjnych i związanych z tym utrudnieniach, niech na miłość boską robi to „przed”, a nie „po” rozpoczęciu robót. Nie tak dawno dobrą robotę wykonały „Informacje z Ratusza” publikując wstępny harmonogram prac kanalizacyjnych. Obawiam się jednak, że wiele osób nie trzyma tego wydania w szufladzie, a i terminy robót mogą się zmieniać. Stąd życzliwy apel do miejskich urzędników…

Tu cię mamy!

Znacie powiedzenie „mała rzecz a cieszy”. Na własny użytek mamy od kilku dni jego parafrazę:  „mała rzecz a martwi”. Albo raczej – „zatruwa życie”. I to dosłownie.

Andersa, Norwida, Jutrzenki…

Po ogłoszeniu w sierpniu kontraktu numer dwa na budowę kanalizacji w południowo-wschodnich Markach i nie licząc przetargu na promocję tej kluczowej dla miasta inwestycji zapanowała cisza. Aż do wczoraj. Błogosławieni cierpliwi :). Ustawiczne sprawdzanie unijnego biuletynu, w którym są publikowane publiczne przetargi m.in. współfinansowane przez Brukselę, przyniosło wyczekiwany efekt. Tadaaaaam! W środowym wydaniu biuletynu pojawiła się informacja o mareckim kontrakcie nr 5. Jaki ulice obejmie? Część nazw już przeczytaliście w tytule, a całą listę opublikowaliśmy wczoraj na stronie www.marki2020.pl

PS. Na stronie Grupy Marki 2020 znajduje się też informacja o możliwości aplikowania na bezpłatny kurs doszkalający umiejętności kierowców, którzy mieszkają na terenie województwa mazowieckiego.

Kombinuję i wypatruję :)

Zamiast po bożemu jechać (?) w porannym korku przez Piłsudskiego człowiek, który jako-tako zna marecką okolicę, zaczyna kombinować. A może – mimo morza kałuż – pojechać nieco szybciej bocznymi drogami i tak zaoszczędzić nerwy (no bo na pewno już nie zawieszenie auta)? Jak tu odeprzeć taką pokusę w czasach, gdy człek wszędzie się spieszy, a niezliczona liczba zegarów (na ręku, w komórce, na desce rozdzielczej auta) tylko pogania delikwenta? W ten sposób z Piłsudskiego trafiłem wczoraj na Pomnikową, Grunwaldzką, a potem na Okólną. I tu się dzieje – i to sporo. Naprawdę…