Co z tym prawoskrętem?

 

Uwagę mieszkańców przykuwają ostatnio sprawy związane ze skrzyżowaniem Wspólnej i Piłsudskiego. Nie dziwota. Wypadków tam mnóstwo, korków też, a w poprawę sytuacji  zaangażowali się pani senator i wojewoda. A ja pozwolę sobie zwrócić uwagę na komunikacyjny drobiazg z innej części Marek. Otóż całkiem niedawno miasto zainwestowało w budowę prawoskrętu z Sosnowej w Piłsudskiego. Niestety, sprawy nie zostały doprowadzone do końca. Otóż na sygnalizatorze przy Sosnowej pozostało miejsce do zamontowania zielonej strzałki (w kółku na zdjęciu). To jeszcze bardziej udrożniłoby ruch w tym miejscu. To już chyba sprawa do załatwienia między Generalną Dyrekcją Dróg Krajowych i Autostrad oraz starostwem, które przejęło władztwo nad ul. Sosnową. Pewnie poszła w zapomnienie, stąd ten wpis, który może zmobilizuje radnych do przypomnienia urzędnikom o tej kwestii. Wszak koniec wieńczy działo. Nawet takie nieduże…

Reklamy

Optima w Markach

Mieszkańcy Marek to farciarze :-). Takiej kumulacji stacji benzynowych, jak znajduje się przy centrum handlowym M1, można tylko nam pozazdrościć. Gdyby jeszcze tylko ropa chciała tanieć, a złoty się umacniać… Pamiętam, jak „95” kosztowała w tym roku 5.09 zł. Po cichu liczyłem, że pęknie bariera pięciu zeta, jednak moje zaklęcia nie pomogły :-). Tak czy owak na pograniczu Marek, Ząbek i Warszawy prawdopodobnie można najtaniej zatankować w aglomeracji stołecznej, co pewnie jest zasługą Rosjan z Łukoilu. Z cenami nie szaleją i regularnie urządzają promocje. Po niektórych ustawiała się długa kolejka do dystrybutorów jak za Peerelu.
Wygląda na to, że konkurencja może się zaostrzyć, choć już nie w pobliżu M1. Otóż przy Fabrycznej, tuż przy granicy z Zielonką, wyrosną prawdopodobnie dwie stacje. Tożsamość jednej z nich jest już znana. Do Marek zawita giełdowy Lotos, choć nie pod główną marką. Gdańska rafineria otworzy w naszym mieście stację Optima – ekonomiczną, czyli z co najmniej umiarkowanymi cenami. Cóż, Orlen, który wrósł w krajobraz Fabrycznej, będzie miał rywala. Oby z korzyścią dla kierowców. A ja się cieszę, że mapa usługowa Marek wzbogaci się o kolejny punkt.

Wielki Brat

Polkowice to jest bogata gmina. Ba, w rankingu komunalnego  czasopisma Wspólnota wygrało w kategorii miast powiatowych. Średni dochód samorządu to prawie 8,9 tys. zł na głowę mieszkańca. Dla porównania, Marki to jakieś 2,5 tys. zł, a Warszawa – 5,4 tys. zł. Fakt – Polkowice mają i kopalnię rudy miedzi, i specjalną strefę ekonomiczną m.in. z zakładem VW. Budżet dolnośląskiego miasta jest dwa razy wyższy niż Marek (jakieś 200 mln zł). Żyć, nie umierać? O nie. Burmistrz Polkowic mówi, że musi być „trochę policjantem” i dbać o publiczny grosz. I nie są to puste słowa. W jednostkach publicznych zainstalowano Wielkiego Brata, czyli system monitoringu zużycia mediów. Sprawdzają one zużycie ciepła, wody i energii elektrycznej w szkołach, przedszkolach, żłobkach, pomocy społecznej czy samym ratuszu. Koszty wdrożenia były stosunkowo niewielkie – niecałe 200 tys. zł. Po pierwszym roku uzyskano 60 tys. zł oszczędności – i to nie licząc wykrytych awarii. W tym roku mogą być wyższe, bo dzięki monitoringowi można było obniżyć poziom zamówień energii elektrycznej. Burmistrz Polkowic oszacował, że to rozwiązanie zwróci się najdalej za trzy lata. Niejeden biznesmen marzy o tak szybkim zwrocie z inwestycji. Stąd w mojej głowie zrodziło się pytanie – a może by tak u nas coś takiego wprowadzić? Nowa rada zaszczepiła pomysły termomodernizacyjne – ocieplono m.in. szkoły i przedszkola. Warto iść za ciosem. Jest w tym jeden warunek. Musi być zrozumienie wśród zarządzających dla konieczności tego typu rozwiązań na każdym szczeblu – oczywiście ratuszu (tu nie mam żadnych wątpliwości), ale i podległych mu jednostkach np. szkołach.

Ps. No i jeszcze jedno. Coraz więcej samorządów grupowo  kupuje prąd i zbija za niego stawki. Ciekawe, kiedy ta zaraza zbliży się do Marek 🙂

„Tu i teraz”

Po wczorajszym wpisie o słoikach dostałem ciekawy komentarz stałego bywalca w moich skromnych blogowych progach – Vatosa Locosa.  

A ja właśnie odnoszę smutne i bolesne wrażenie, że czasami „Trzecia Grupa” chce (i robi) najwięcej. Jestem od tych „najpierw”, ale sposobem myślenia, zaangażowaniem i powerem blisko mi jak krewnym, tym którzy są tutaj nawet od „wczoraj”. Może nie jestem głosem mareckiego młodego pokolenia, więc nie biorę  odpowiedzialności za pogląd młodych ludzi w MRK, ale na 100% mogę ręczyć, że zdaniem „koła bazarowego” lepiej głowy sobie nie zaprzątać. Pora skończyć z „tubylcy”, „intruzi”, „kosmici”, „warszawiaky”. Skończyć z cholernie tumańskim generalizowaniem a zacząć myśleć nad – TU I TERAZ!

Vatosie, znam rodowitych markowian, których rozpiera energia, którzy chcą zmian, mimo że kłody lecą pod ich nogi aż huczy. Znam też ekswarszauerów, którym się nic nie chce – co najwyżej ponarzekać. Najgorsze są generalizacje…. A zatem – róbmy swoje

 

 

Rzecz o słoikach

Ot paradoks. Rodowici warszawiacy w Markach zostali słoikami. Takie treści można znaleźć na mareckim forum internetowym.  Chciałoby się powiedzieć: kto słoikiem wojuje (wymyśliła warszawka), od słoika ginie (obrywają ekswarszawiacy). Ale zaraz, zaraz – czy na pewno ginie? Polecam wpis z portalu „Warszawskie słoiki” (taki już powstał i ma ponad 11 tys. fanów na FB). Oto fragment jednego z postów:

„Neon „Warszawskie Słoiki” pokazuje, że stolicy nie byłoby bez przyjezdnych. Tu każdy jest skądś. Od lat miasto przyciąga tych, którym czegoś w rodzinnych stronach brakuje. Przeprowadzają się tu, aby studiować, pracować, tworzyć, robić interesy. Po prostu żyć. Przyjezdni nie tylko korzystają z miasta. Oni je współtworzą. Stanowią o jego tożsamości. Zamiast pogardliwie nazywać ich „słoikami”, czas uznać ich wkład we współczesne życie i historię stolicy”

W Markach każdy też jest skądś i… okazuje się, że łatwo można go sklasyfikować. Symmetria opowiadała mi o swoistej kategoryzacji obywateli, opowiedzianej przez jedną z markowianek o długim stażu. Otóż najpierw są ci, którzy żyją w Markach  z dziada pradziada. Drugą grupę stanowią ci, którzy mieszkają tutaj w drugim pokoleniu, a więc zdążyli już się (hmmm, to nie jest szczęśliwe słowo) zasymilować.  Wreszcie trzecia grupa – ci napływowi, tacy jak ja, którzy od niedawna mieszkają.

Cóż, takie podziały niczemu nie służą. Zarówno ci o długim stażu jak i krótkim potrafili udowodnić, że łączą ich wspólne cele (m.in. pokojowa akcja na rzecz obwodnicy). Mam nadzieję, że będą kolejne okazje, by razem grać do jednej bramki (vide projekt budżet obywatelski). A słoiki? Nadają się na jesienne przetwory 🙂

Pytanie za sto punktów

Kiedy wejdziecie na stronę marki.naprawmyto.pl, zobaczycie najpierw herb miasta, a potem nasze logo. Sprawa symboliczna – my ściągnęliśmy serwis do Marek, pokrywamy jego koszty, urząd zobowiązuje do przyjęcia zgłoszenia o awarii i – o ile leży to w jego gestii – do wykonania napraw. To dowód, że w ważnych sprawach można wspiąć się ponad podziały. Ba, nawet dwaj główni kandydaci na burmistrza w poprzednich wyborach – Jacek Orych i Janusz Werczyński – byli w pałacu prezydenckim na odebraniu wyróżnień z tytułu wdrożenia. Niedawno pękła liczba 500 alertów w marki.naprawmyto.pl, co oznacza, że serwis przebił się do świadomości mieszkańców. A mogłoby być jeszcze lepiej, gdybyście znaleźli jego logo i odnośnik na miejskiej stronie internetowej. Nie szukajcie, bo nie znajdziecie… Pytanie za sto punktów: dlaczego?

Płacić i nie być frajerem

Dostałem list z urzędu w sprawie śmieci. Suchy, do bólu konkretny. Są podziękowania za terminowe złożenie deklaracji, brakuje zdania o tym, że przy wdrażaniu mogą być problemy. Poczta Polska na liście nie zarobiła. Dokument przyniosła młoda dama, wynajęta przez urząd do dystrybucji, z rozmachem waląca do drzwi. Czyli w wersji oszczednościowej . Złożyłem parafkę, ustawiłem kwartalne płatności w banku i zacząłem się zastanawiać, jak będzie wyglądać skuteczność poboru opłat. Wszak termin uiszczenia pierwszej raty mija za tydzień. Mam nadzieję, że nie będę jedynym w Markach frajerem, który poważnie traktuje narzucone przez państwo zobowiązania. Mam nadzieję, że nie będzie tak, że ciężar utrzymania systemu wezmą na siebie uczciwi płatnicy. Możliwości egzekwowania zobowiązań od niepłacących są (nie mówiąc już o tych, którzy nie wypełnili deklaracji). I na tym proszę nie oszczędzać.  Nawet jeśli to jest temat niepopularny przed przyszłorocznymi wyborami burmistrza i rady.

Żeby waliło po oczach

Kolejny wypadek na skrzyżowaniu Piłsudskiego i Wspólnej. Siedem osób zostało rannych. To już jest komunikacyjny problem. Jak go rozwiązać? Kiedyś w gronie przyjaciół z Grupy Marki 2020 pochyliliśmy się nad tym tematem.  Wnioski? Po pierwsze, budowa obwodnicy zmniejszy ruch w Markach i prawdopodobnie wypadkowość w całym mieście. Po drugie, Szczepan wpadł na wart rozważenia pomysł  – budowę w tym miejscu RONDA. Kiedy już GDDKiA przekaże władztwo nad ul. Piłsudskiego do samorządu województwa lub powiatowego (a stanie się tak po wybudowaniu obwodnicy), trzeba będzie do tego tematu wrócić. A doraźnie? Cóż, postawmy ogromną tablicę z napisem Czarny Punkt – taki, jaki często spotkamy w Polsce. Tak, żeby waliło kierowców po oczach. Standardowy  znak – wypadki – to za mało…

List z ratusza

Kolejne wieści z mareckiego frontu śmieciowego. Odpady zmieszane zostały dziś odebrane – czyli system jednak działa :-). Kiedyś (już w tym miesiącu) trzeba będzie za to zapłacić. Zadzwoniłem do urzędu z pytaniem, na które konto mam zrobić przelew. I tu pani z ratusza mnie zaskoczyła. Otóż dostaniemy najpierw list z urzędu z potrzebnymi informacjami. Zakładam, że kilka ciepłych słów skreśli też burmistrz. Czekam z niecierpliwością i szykuję już prawie stówkę na kwartalną opłatę. Aaaaa właśnie. Moje koszty rosną. Musiałem błyskawicznie zainwestować w przezroczyste worki na zielone odpady. Jutro odbiór, ale nadal dziwię się, dlaczego takich plastików nie ma w miejskim pakiecie. Czyli płacę już ponad stówkę. Ale sknera ze mnie. Przecież w Warszawie mają drożej.

Pozorna oszczędność

W niedzielę się piekliłem, bo od 1 lipca wchodziła w praktyce ustawa śmieciowa, a worków ani widu, ani słuchu. W poniedziałek po południu MLP* dała mi znać, że wreszcie są. Tyle, że jedna wywózka odpadów biodegradowalnych nas minęła. Pal licho. Jak mawia mój znajomy z pracy, zresztą były radny Sulejówka, ustawa musi się dotrzeć. W związku z tym „dotarciem” zwracam się z prostym wnioskiem racjonalizatorskim o przywrócenie dawnej wielkości worków na posegregowane odpady.  Te, które znaleźliśmy dzisiaj pod drzwiami, są wersją pozornie oszczędnościową, czyli…mniejszą. Fakt – są dużo lepszej jakości. Ale to ich jedyna zaleta, bo mieszkańcy będą ich potrzebować więcej, by dać sobie radę z miesięcznymi odpadami. Czyli koszty wcale nie będą niższe, a markowianie – delikatnie mówiąc – wkurzeni. Po co ten samobój?

*Moja Lepsza Połowa