Kwestionariusz Celińskiej

„Ma niezwykłą zdolność przeistaczania się. Przełamuje samą siebie, szuka nowych zadań. Śpiewa różnorodny repertuar, liryczny i kabaretowy. Daje recitale. Ma za sobą wiele trudnych życiowych doświadczeń, ale pokonała przeciwności losu” – to cytat z zaproszenia Mareckiego Ośrodka Kultury. 18 stycznia progi MOK przekroczy Stanisława Celińska. Lista ról, które zagrała w filmach i teatrze, jest imponująca.”Nie jedno przeszłam” – oto tytuł jej mareckiego wieczoru autorskiego.  W tym kontekście ciekawie brzmi kwestionariusz kultury, jaki w studiu TV werbalnie wypełniła aktora. Jeśli macie pięć minut, warto go obejrzeć/posłuchać.  I oczywiście wpaść do MOK…

Testy „pirotechników”

Ośrodek treningowy lokalnych biegaczy – obwodnica Marek. Odcinek M1 – Kosynierów. Widziane 29 grudnia około 20.40. Ostatnie przygotowania nieznanych „pirotechników” do Sylwestra…

Szopka (prawie) krakowska

Dziś święto Świętej Rodziny. Z tej okazji moje pociechy przygotowały zestaw z klocków, którego nigdzie nie znajdziecie. W sklepach kuszą Lego Chima, City czy Technic, a tu szopka w wersji domowej – z elementami oświetlenia i ruchu. Nie do kupienia, jeno do oglądania. Dziecięca wyobraźnia wykracza poza karty Biblii – oprócz Świętej Rodziny i aniołów do stajenki pielgrzymują: mechanik, strażak, policjant, legionista, żołnierz z epoki secesyjnej, piłkarka i piosenkarka.

Z przymrużeniem oka…

…czyli 2013 r. w Markach w formie alfabetu. Wyłącznie subiektywnie i zupełnie niepoprawnie 🙂

Trzy stówki za pamiątkowe zdjęcie

Poruszacie się Radzymińską? Zapewne już macie zakodowane, że na wysokości Bystrej trzeba zdjąć nogę z gazu. Nikt nie chce mieć pamiątkowego zdjęcia zrobionego z żółtego słupka. Choć czy na pewno nikt? Jak podaje portal „GW, warszawski  radny Piotr Szyszko spytał ratusz o skuteczność stołecznych fotoradarów. Urządzenie przy Radzymińskiej zrobiło w 2013 r. 3082 zdjęcia – wychodzi prawie dziewięć dzienne. Kwota nałożonych mandatów sięgnęła 888,5 tys. zł. Czyli wychodzi średnio prawie trzy stówki za pamiątkowe zdjęcie. Fotoradarowi z Radzymińskiej daleko do skuteczności tego z Grójeckiej – znaczy się kierowcy grzeczniejsi. Urządzenie z Ochoty w tym roku pstryknęło prawie 15 tys. fotek, dzięki czemu ratusz wystawił mandaty za 4,9 mln zł.

Czego Wam… nie życzę

W ubiegłym tygodniu w redakcyjnym gronie zastanawialiśmy się jak w inny sposób zrealizować stały temat bożonarodzeniowy, czyli życzenia od ludzi biznesu do ludzi biznesu. Mój nieoceniony kolega Karol rzucił prostą myśl – niech przedsiębiorcy powiedzą, czego sobie nie życzą, a z tego i tak wyniknie pozytywne przesłanie.

Idąc tym tropem nie życzę Wam, drodzy Czytelnicy:

– abyście w Święta nadmiernie ulegli urokom konsumpcji. Apteki i tak zarabiają na nas bardzo dużo – mają wszak specyfiki na każdą poświąteczną okazję 🙂 ;

– abyście musieli rozpakowywać nietrafione prezenty. Jeśli już taka sytuacja się zdarzy, najpierw profesjonalny uśmiech, a kilka dni później… allegro;

– abyście kłócili się przy wigilijnym stole, a już, Boże broń, zajmowali się polityką. Szkoda Waszych nerwów na nudny teatr z Wiejskiej i okolic;

– abyście myśleli w święta o pracy – zostawcie problemy zawodowe na wycieraczce. Nie ma obawy – nie znikną. Przyczają się za drzwiami i za tydzień do Was wrócą;

– abyście siedzieli przy telewizorze od rana do wieczora – Kevina przed świętami i tak już puścili 🙂 ;

A teraz już pozytywnie – po prostu Radosnych Świąt!

Wigilia na podwórzu

Po kilku latach znów wspólnie zrobiliśmy mini wigilię sąsiedzką. W niedzielę punktualnie o 18.00 wyszliśmy z domów, by spotkać się na podwórzu. Niemal każdy miał opłatek w dłoni, każdy każdemu złożył życzenia. Jeśli jeszcze macie taką możliwość, spróbujcie zrobić to jutro. To naprawdę fantastyczna sprawa, kiedy ludzie zapominają o drobnych urazach i potrafią się serdecznie wyściskać. Polecam

Koło+płot=brama

Potrzeba jest matką wynalazku. „Brama wjazdowa” nieopodal ul. Szkolnej, czyli kawał płotu plus koło, wymyślone w Mezopotamii kilka tysięcy lat temu. Ponieważ prowizorki trwają najdłużej, wróżę jej długi żywot. Zdjęcie z serii „Widziane w Markach”.

Toporne próby lansu

Ten temat męczy mnie od dłuższego czasu, dlatego przed  świętami trzeba się z nim krótko rozprawić. Drogi Czytelniku z Marek, zapewne obserwujesz lokalne portale internetowe. Dobra wiadomość jest taka, że pojawia się w nich coraz więcej wiadomości o życiu miasta. Mam nadzieję,  że ten coraz szerszy strumień nie zamieni się w wyschnięte koryto zaraz po wyborach samorządowych, a potrzeba informowania mieszkańców jest rzeczywista, a nie obliczana pod listopadowe głosowanie. Niestety, martwi mnie warstwa ilustracyjna tychże publikacji, wskazująca na to, że głównym celem są jednakowoż wybory. Otóż często się zdarza, że zamiast zdjęcia, które opisuje problem, mamy facjatę persony, która o tym pisze. Ba, czasami jest tylko zewnętrznym obserwatorem, a istnieje podejrzenie graniczące z pewnością, że będzie startować w wyborach. Nie zamierzam tu wskazywać konkretnych osób – moim zadaniem jest wskazanie konkretnego problemu. Liczę, Drogi Czytelniku, że zwrócisz na to uwagę i staniesz się odporny na, cóż, toporne próby lansu…

Biegać rano czy wieczorem…

…oto jest pytanie. Fanów obu rozwiązań można spotkać w obu porach. Do tej pory wybierałem raczej pierwszy wariant, ale bezlitosna Warszawa, która kradnie czas, ostatnio pozbawiła mnie tej możliwości. Stąd przeprosiłem się z rozwiązaniem numer dwa – tym bardziej, że prezes na wiosnę widzi mnie w swoim teamie. Ale po wczorajszym biegu nie mam wątpliwości – lepiej biegać nad ranem. Nie tylko dlatego,  że więcej widać. Otóż moje płuca nie są narażone na wchłanianie dymu, w którym jest pełno spalonych szmat i plastikowych butelek, innymi słowy – całego syfu, który wpadł palaczowi (a raczej w liczbie mnogiej – palaczom) pod rękę. Żeby było jasne – nie jest to tylko przypadłość marecka – podobny scenariusz biegacz przerobi też w Ząbkach.