„Mekka” dla biegaczy

Ostatnio na forum powrócił wątek zadymienia Marek. Jeszcze żeby to był dym pochodzący ze spalania drewna czy nawet węgla. Niestety, w piecach ląduje wszystko co-się-nawinie. Tak jest m.in. przy Ząbkowskiej, Szkolnej, Wspólnej czy Bandurskiego. Mam wrażenie, że gdyby było  można, to i zużyte opony po tirach by w nich lądowały – koniec końców materiał palny. Kiedyś wydawało mi się, że uciążliwy zapach to problem wieczorny – po 20 trudno było biegać po mareckich i ząbkowskich ulicach. Potem życie zweryfikowało mój pogląd – nad ranem też śmierdziało i to jak cholera. Parafrazując słynne pytanie – jak tu biegać, jak tu żyć… Ale chyba znalazłem rozwiązanie dla mareckich biegaczy. Jeśli jestem w błędzie, niech mnie szybko ktoś go z niego wyprowadzi. Otóż wyruszyłem dziś w okolice Zagłoby, Wołodyjowskiego, Kamienieckiej. Było cicho, bez dużego ruchu samochodowego i bez swojskich zapachów. Czy podobnie jest wieczorem? Jeśli tak, to w tym rejonie mamy tak jak w tytule.

Ps. Niesamowity jest rozwój niskiej zabudowy na tym terenie. Jeszcze kilka lat i w naturalny sposób Marki i Warszawa połączą się tam, gdzie jeszcze zostały kawałki pustych pól. Coraz mocniej teren Marek eksplorują nie tylko inwestorzy indywidualni, ale i deweloperzy. Widać, że ciąg komunikacyjny (Trasa Toruńska) i wciąż relatywnie niskie ceny ziemi przyciągają jak magnes.

Walkower?

Niedawno pisałem o przetargu na wykonywanie usług pocztowych, który zakończył się fiaskiem. Nie wpłynęła żadna oferta. W praktyce marecki  urząd przetarg powtórzył, precyzując że chodzi mu o doręczanie decyzji i upomnień podatkowych w liczbie plus minus 23,7 tys. Postęp jest, bo tym razem wpłynęła jedna oferta. Jeśli myślicie, że Poczty Polskiej, mylicie się. Jedyną propozycję złożył giełdowy Inpost, znany m.in. z budowy paczkomatów, a kiedyś z listów z blaszką. Za wykonanie tej usługi zażyczył sobie 115,9 tys. zł. Czyżby kontrolowana przez państwo Poczta Polska uznała, że gra nie jest warta świeczki i oddała Marki walkowerem?

Segregować czy nie?

Albo zmienił się harmonogram odbioru śmieci, albo zwycięzca mareckiego przetargu postanowił… zoptymalizować koszty. Lokalnym efektem wprowadzenia rewolucji śmieciowej było wprowadzenie czwartego, brązowego worka – na odpady biodegradowalne. W moim rejonie powinny być one odbierane dwa razy w miesiącu, w dzień poprzedzający wywóz śmieci zmieszanych. Zaobserwowałem, że kilka razy śmieci biodegradowalne leżą cały poniedziałek wzdłuż ulicy i są dopiero zabierane we wtorek – wraz ze zwykłymi odpadami. Myślałem, że problem dotyczy tylko mojej ulicy – jednak z wczorajszej wieczornej przebieżki wynika, że podobnie było np. przy Zielenieckiej czy Dojazdowej. Teraz pytanie brzmi: czy wszystko wpada do jednego pojemnika w samochodzie (wtedy nie ma sensu oddzielać biodegradowalnych), czy jednak  element segregacji jest zachowany?

Z Marek do strefy

O firmach z Marek w prasie ogólnopolskiej zbyt często się nie pisze (ukrywają się czy co? :-)). Z tym większą satysfakcją przeczytałem informację o spółce Novigo.  Jeśli o niej nie słyszeliście, nie martwcie się. To stosunkowo nowy podmiot na mapie gospodarczej Marek, wpisany do Krajowego Rejestru Sądowego w ubiegłym roku. Jego siedziba mieści się przy Kościuszki, a właścicielami są trzy osoby fizyczne. Dlaczego o Novigo wspominam? Z powodu rozmachu. Spółka będzie inwestorem w suwalskiej strefie ekonomicznej.  Zainwestuje w niej 18 mln zł w produkcję wyrobów z drewna – najpierw wynajmie gotową halę, a potem zbuduje własny zakład.

Wygląda na to, że inwestycje w suwalskiej strefie są chlebem powszednim dla właścicieli Novigo. W internecie wyszperałem informację, że dwóch z nich jest udziałowcami spółek o nazwie Padma, które dostały już kilka zezwoleń w suwalskiej strefie. Zajmują się przetwórstwem drewna i – jak informuje resort gospodarki – są m.in. dostawcami IKEA. Kto wie, może już macie ich produkty w domu?

Edukacyjny eksperyment

„Trudno w granicach obowiązującego prawa mieć dziś rzeczywisty wpływ na jakość kadry w szkołach, na to, aby szkoły były prowadzone przez prawdziwych liderów. A to kluczowy problem (…) Ograniczenia ustawowe i częściowa tylko kontrola gminy nad edukacją nie pomagają w realizacji takich celów”.

Te słowa napisał jeden z najbardziej znanych i cenionych samorządowców – Paweł Adamowicz, prezydent Gdańska. Były wstępem do eksperymentu, którego pierwsza faza prawdopodobnie zakończy się sukcesem. Otóż w Gdańsku Kokoszkach kończy się budowa szkoły podstawowej dla ponad 600 dzieci, która będzie zarządzana w nowatorski sposób.

„Konsultacje utwierdziły mnie, że najlepszym rozwiązaniem jest konkurs ofert na najem budynku, połączony ze zbieraniem ofert na bezpłatną realizację zadań edukacyjno-opiekuńczo-wychowawczych. Wydaje się zasadnym by podjąć wyzwanie stworzenia nowocześnie zarządzanej placówki, prowadzonej przez inny podmiot niż gmina, mający w tym względzie doświadczenie” – napisał Paweł Adamowicz.

Prezydent nakreślił warunki dla potencjalnego operatora: szkoła ma być publiczna (z nakreślonym rejonem), jednozmianowa, bezpłatna, z kadrą otwartą na zmiany, bezpłatna w zakresie podstawowych funkcji, otwarta na środowisko lokalne (czyli nie tylko dla dzieci). Samorząd policzył, że dzięki umowie najmu odzyska VAT (6 mln zł piechotą nie chodzi), a koszty funkcjonowania szkoły powinny być 400 tys. zł rocznie niższe.

Przedwiośnie

Sobota 22 lutego. Ząbkowska. Godz. 15.00.

Drony nad Markami

Przynajmniej na razie nie będzie pocztowej rywalizacji w Markach. Przetarg ogłoszony przez ratusz na świadczenie tego typu usług został unieważniony. Mimo wstępnego zainteresowania firm pocztowych (świadczą o tym zapytania do dokumentacji) nikt nie zgłosił oferty. Trudno. Taniej nie będzie. Ale kto wie, za dziesięć lat być może w ogóle nie będzie potrzebny pocztowy dostawca (lub jedynie w minimalnym zakresie). Świat wokół nas się zmienia w błyskawicznym tempie i sprawdzone pomysły szybko są przenoszone z miejsca na miejsce.  Dosłownie i w przenośni. Otóż rząd Zjednoczonych Emiratów Arabskich ogłosił, że w ciągu roku uruchomi nowy system dostaw dokumentów.  Minister Mohammed al Gergawi zapowiedział, że taki papiery jak prawo jazdy będą dostarczane dronami.

Pocztowe newsy

Kto wie, może przesyłki pocztowe z mareckiego magistratu będzie dostarczać inny dostawca niż Poczta Polska. I tu zawitał wolny rynek. Urząd ogłosił przetarg na wykonywanie usług pocztowych na terenie miasta. Potencjalny zwycięzca musi spełnić dwa podstawowe warunki: być wpisanym do rejestru operatorów pocztowych (prowadzi go Urząd Komunikacji… Elektronicznej) oraz mieć placówkę w Markach. Może ktoś z Was wie, kto – oprócz Poczty – może wystartować w przetargu…

Ale i dla fanów Poczty Polskiej mam dobrą wiadomość. Jeśli będziecie chcieli wysłać o północy przesyłkę, nie będziecie musieli jechać do Warszawy. Otóż we wtorek w Ząbkach rusza 24-godzinna placówka państwowego giganta. Znajdziecie ją w budynku danego Miejskiego Ośrodka Kultury przy Orlej 8 (blisko stacji PKP).

Ryzykanci

Myślę, że jest taka grupa mieszkańców Marek, która może być zainteresowana tym newsem. Chodzi oczywiście o fejsbukowych fanów bookcrossingu, czyli osoby, które po prostu lubią czytać. Otóż w M1 otworzy podwoje księgarnia. Nie do wiary? A jednak. Tym ryzykantem jest sieć Matras, która przygotowuje salon naprzeciw sklepu 5-10-15.

Tyle lat jeździłem do M1 i trochę się dziwiłem, że nie ma ani jednej porządnej księgarni. Owszem, były wyspy z tanimi książkami, nowości sprzedawały też Media Markt i Real. Jednak specjalnego miejsca dedykowanego wyłącznie książce nie było. Czy Matras przetrwa? Życzę mu jak najlepiej, ale prognozy dla papierowych wydań nie są dobre. Z przerażeniem przeczytałem wyniki sondażu, z którego wynika, że ciągu dziesięciu lat populacja osób nieczytających książek urosła z 48 do 60 proc. Grono tych, którzy biorą od 1 do 6 książek rocznie, spadło zaś z 32 do 26 proc.

Być może nadzieją dla wydawców będą e-booki. Przed oczami mam żartobliwy obrazek, który widziałem w internecie. Otóż dwóch młodzieńców wychodzi z biblioteki i jeden zwraca się do drugiego tymi słowami:

– Ty, ale czad. Nie wiedziałem, że e-booki są w papierowej wersji…

Tylko co wtedy z księgarniami?

W biały dzień

Takim zaproszeniom, by dołączyć do zespołu biegaczy, nie odmawia się. Idea Ekidenu jest wyśmienita. Trzeba przebiec maratoński dystans – na szczęście w podziale na sześciu zawodników. Warto mierzyć siły na zamiary, więc wybrałem tradycyjnie najkrótszy dystans pięciu kilometrów (może w maju dobiegnę do mety:-)). W sobotę mrozy zaczęły odpuszczać, w niedzielę ruszyłem na pierwszy trening po dłuższej przerwie. Wolę biegać rano, bo ponoć wtedy lepiej spala się zbędną tkankę tłuszczową, a okoliczna ludność  nie pali śmieci w piecach. Czystsze powietrze, lepsze bieganie. Niestety, spotkała mnie inna wątpliwa, zapachowa atrakcja.