Jesienne odwodnienia

Wróciłem z urlopu i zacząłem skanować mareckie strony internetowe. „Wykopaliska” okazały się udane. Kilka dni temu pojawiła się w Biuletynie Informacji Publicznej wieść o przetargu na odwodnienie, pardon budowę kanalizacji deszczowej, części ulic: Sowińskiego, Jana Pawła II, Wyszyńskiego, Popiełuszki, gen. Zajączka. Zadaniem wykonawcy ma być położenie około 955 mb. rur i odtworzenie nawierzchni asfaltowej. Tradycyjnie kryterium wyboru firmy jest najniższa cena. Kto wystartuje? O tym być może przekonamy się już w połowie tego miesiąca. Na 18 sierpnia zaplanowano termin otwarcia ofert. Termin wykonania prac to 3 miesiące.

Więcej o przetargu tutaj

Krótko, bez lania wody, bo rzecz o wodociagu :-)

Wodociąg Marecki wkracza w wiek młodzieńczy. Tak się składa, że w tym roku stuknie mu 15 lat. To już chyba jest ten czas, kiedy młody organizm domaga się hucznej imprezy (na kinderbal wodociąg jest już za stary). Z samorządowego nasłuchu wynika, że uroczystości urodzinowe odbędą się 14 czerwca na stadionie Marcovii. Jeśli bym nie dotarł, najlepsze życzenia. Nie będę lał wody – stu lat z okładem, zakończenia budowy sieci kanalizacyjne, naprawy dróg i nowej stacji uzdatniania!

 

 

 

Przydałby się e-formularz

Kilka tygodni temu uciąłem sobie pogawędkę z jednym z obywateli naszego szacownego miasta. Zeszło na kanalizację. On jest w tej szczęśliwej sytuacji, że już korzysta z tego udogodnienia. Przestrzegał jednak przed swoistą kumulacją. Otóż połączone rachunki za wodę i ścieki nie przychodzą regularnie. Płatności się zbierają, a gdy już kwit przychodzi, można dostać zawału serca – oczywiście z powodu wysokości płatności.

Jest podobno na to sposób. Mój rozmówca, by uniknąć niepotrzebnych palpitacji, ustawił sobie comiesięczny, stały przelew (to sformułowanie jak ulał pasuje do wodociągu). Wpłata jest potem uwzględniana w rachunku, a jego końcowa wysokość – akceptowalna dla Kowalskiego/Mareckiego.

Jest jeszcze inne rozwiązanie, które śmiem zaproponować włodarzom Wodociągu Mareckiego. Niech na stronie internetowej – wzorem innych spółek z branży – ustawią formularz zgłoszeniowy. Chętnie bym z niego co miesiąc korzystał (myślę, że to grono jest większe). Taki formularz znajduje się np. na stronie spółki z Wołomina. Nie trzeba wówczas dzwonić i tracić czasu – swojego oraz pracowników spółki.

Policzone co do grosza :-)

W biały dzień

Takim zaproszeniom, by dołączyć do zespołu biegaczy, nie odmawia się. Idea Ekidenu jest wyśmienita. Trzeba przebiec maratoński dystans – na szczęście w podziale na sześciu zawodników. Warto mierzyć siły na zamiary, więc wybrałem tradycyjnie najkrótszy dystans pięciu kilometrów (może w maju dobiegnę do mety:-)). W sobotę mrozy zaczęły odpuszczać, w niedzielę ruszyłem na pierwszy trening po dłuższej przerwie. Wolę biegać rano, bo ponoć wtedy lepiej spala się zbędną tkankę tłuszczową, a okoliczna ludność  nie pali śmieci w piecach. Czystsze powietrze, lepsze bieganie. Niestety, spotkała mnie inna wątpliwa, zapachowa atrakcja.

Cud, przypadek czy ktoś przeczytał?

Dziś rano napisałem, że budowa kanalizacji omija nasze osiedle szerokim łukiem i nie zamierzam dociekać, dlaczego tak się dzieje. Wracam do domu, a na stole pismo w sprawie projektu, które mamy wypełnić w weekend. Komentarz? Jak w tytule…

Odwodnienie Szkolnej

Wieczorową porą, gdy jeszcze komary nie dawały się mocno w znaki, spacerowałem ul. Szkolną. Miałem okazję podziwiać pomysłowość mieszkańców jednego z budynków, zapewne zalewanego przez wodę deszczową. Otóż od posesji do płotu leży wąż ogrodowy. Potem chowa się pod ziemię i, przechodząc pod chodnikiem i trawnikiem, zostaje wyprowadzony na ulicę. Ktoś, kto się dobrze nie przypatrzy, pewnie tego nie zauważy. Czyli profesjonalna robota. Człowiekowi trudno się dziwić. Nikt nie chce mieć wody w piwnicy. A że woda trafia na jezdnię i tam stoi – cóż, tradycja. Ale jest nadzieja, że wraz z jesiennymi opadami zostanie odprowadzona do rzeki. Znalazłem ostatnio na stronie ratusza informację o przetargu na przetargu na odwodnienie Szkolnej, a ściślej jej środkowej części – od Katowickiej do Koszalińskiej. 22 sierpnia mają zostać złożone oferty w przetargu – co sugeruje, że prace mogą się rozpocząć w tym roku. Dla zainteresowanych http://bip.marki.pl/pl/bip/przetargi/2013/32

 

Kobieta bierze się za mareckie drogi

Gdzie diabeł nie może, tam babę pośle – tyle stare porzekadło. Powiedzenie może pasować do sytuacji mareckich dróg. Po budowie kanalizacji, jakie są, (prawie) każdy jeden widzi. W niektórych miejscach ruch odbywa się jak w Wielkiej Brytanii. Tylko jeden pas jest w jako takim stanie i tym poruszają się auta. Ale wracając do tematu – niedawno władze miasta poinformowały, że zleciły kontrolę stanu powykonawczego dróg byłej szefowej warszawskiej Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad. Oj, będzie mieć pełne ręce roboty. Wzorcem z Sevres powinna być dla niej wyremontowana bodaj w 2010 r. przez GDDKiA ul. Piłsudskiego. O dorównaniu do jej jakości miejskich dróg można (na razie) tylko pomarzyć, ale niech choć znikną mnożące się dziury i drastyczne nierówności. W każdym razie zdziwię się, jeśli znów okaże się, że wszystko jest OK.

Leśna vs Sowińskiego

Myślałem, że ul. Leśna ma tytuł niezaprzeczalnie najgorszej drogi asfaltowej po wykonaniu prac kanalizacyjnych. Od wczoraj wiem, że ma liczącego się konkurenta. To ul. Sowińskiego. Wybrałem się tamtędy, by obejrzeć najsłynniejsze ostatnio skrzyżowanie w Markach ze Stawową. Mój mały samochód podskakiwał tak, jakby jechał drogą gruntową. Jezdnia jest tak pofalowana, że nawet spowalniaczy dobrze nie widać. A skoro już jesteśmy przy tym temacie – zgłosiłem ratuszowi poprzez serwis marki.naprawmyto.pl, że najwyższa pora pomalować te garby. Przecież już nie pada…

Pytania bez odpowiedzi

Wracałem z sobotniej „Przystani Marki”. Miałem zaszczyt reprezentować Grupę Marki 2020, która z kolei promowała (oczywiście na słodko, z cukierkami) najnowszy projekt marki.naprawmyto.pl. Jechałem ul. Braci Briggs do Ząbkowskiej. I czułem się jakoś dziwnie, jakoś nie tak. Przyzwyczajony (niestety) do wstrząsów na mareckich drogach czułem, że auto jedzie jak po stolnicy. Początkowo myślałem, że to tylko halucynacje (fakt – słońce przy fabryce mocno świeciło), ale w niedzielę wybrałem się na rowerze, by sprawdzić, czy znalazłem wreszcie w naszym mieście ulicę, która po położeniu kanalizacji na przyzwoicie (czytaj równo na całej szerokości) położony asfalt. Sprawy mają się tak: