Nie tu jest problem

Spotykam inteligentnych i mądrych ludzi, którzy z niepokojem mnie pytają – co będzie z Okólną, przez to centrum tiry zaleją znów Marki. Tłumaczę cierpliwie, że to zestawianie myszy i słonia. Liczby pojazdów, która już jest (wszak to teren przemysłowy) i pojawi się na odcinku Okólnej i Słonecznej, nie można porównywać z liczbą tych, które są obecnie w tranzycie. Ale cóż, rządzą nami emocje. Sporo rzeczowości do dyskusji wnosi materiał z ostatniego Ekspresu Mareckiego, napisany przez Michała Jarocha. Jego zdaniem, problem z tirami (i nie tylko) będziemy mieć w innym miejscu. I ja się z tym zgadzam…. Poniżej przedruk

Reklamy

To już w przyszłą niedzielę….

Do trzech razy sztuka

Piątek, piąteczek, piątunio. Dla wielu z Was początek weekendu, dla mnie – ukoronowanie pracy w zespole ds. budżetu obywatelskiego. Ten wieczór ma jednak dla mnie słodko-gorzki smak. Słodki, bo głosowanie ruszyło. Każdy mieszkaniec, który korzysta z internetu, może wejść na stronę zdecyduj.marki.pl i poprzeć co najmniej 3 z 14 projektów. To w Waszych rękach zapadnie decyzja, jak wydać 600 tys. zł Uprzedzając – jestem pewien, że projekty z poprzednich edycji zostaną zrealizowane, w tym tygodniu m.in. wybrano najkorzystniejszą ofertę na budowę chodnika przy szkole przy Okólnej.

Gorzki smak wynika z tego, że projekt, przy którym pracowałem ze Sławkiem, nie wszedł do realizacji. W jednym wpisów opisywałem założenie akcji #zróbmysobieleśną. Chodziło o zaprojektowanie ulicy łączącej Ząbkowską z drogą techniczną przy Piłsudskiego.  Niestety, projekt nie przeszedł przez sito selekcji. Tu jak w soczewce skupiły się zewnętrzne problemy związane z przygotowaniem ulic do modernizacji. Bo po pierwsze, okazało się, że miasto nie ma pełnej własności gruntów i konieczne byłoby uruchomienie procedury wydania Zezwolenia na Realizację Inwestycji Drogowej (ZRID) przez starostę wołomińskiego. Po drugie, okazało się, że na razie nie ma opcji odprowadzenia wód opadowych (duża część Leśnej nie ma takiej możliwości).

Zresztą nie tylko nasz projekt infrastrukturalny przepadł. Przy Wołodyjowskiego również nie ma pełnej własności gruntów. Projekt budowy chodnika przy Bandurskiego (od Biedronki do Piłsudskiego) też odpadł – najpierw trzeba tam wykonać deszczówkę.

Nie zniechęcam się. Za pierwszym razem zawaliłem sprawę nie zgłaszając wniosku (ławeczka Briggsów), za drugim razem – nasz wniosek nie przeszedł. Mówią, że do trzech razy sztuka. Coś na 2018 r. wymyślimy. A na razie zagłosowałem – bo jest w czym wybierać! Macie czas do 30 września.

Rozkład jazdy na wrzesień

Policzyłem, że tego lata w Parku Briggsów odbyło się 25 wydarzeń – 17 odsłon akcji „Na weekend zostaję w rodziną w Markach” (niemal każda sobota i niedziela lipca i sierpnia) oraz osiem seansów kina letniego. Jakby nie patrzeć – statystycznie rzecz biorąc – co trzy dni coś się działo. Tym, którym żal, że już cykl wakacyjnych imprez się skończył, śpieszę z pocieszeniem. We wrześniu nie będzie miejsca na nudę. Niemal w każdy weekend coś się dzieje. Przygotowałem wstępne kalendarium:

2 września

– Narodowe Czytanie (tym razem „Wesele” i spotkanie z Jarosławem Kretem)

– Poland Bike Marathon – wyścigi MTB z biurem zawodów przy Grunwaldzkiej

9 września

– Festiwal Młodych Marki.FM – koncerty młodzieżowych kapel w sali widowiskowej przy ul. Dużej

10 września

– Piknik Parafialny i odpust – kościół św. Izydora

– Mała Mila Marecka – bieg uliczny

17 września

– ZakaMarki szafy – kiermasz rzeczy używanych w Szkole Podstawowej nr 2

24 września

– Spartakiada MSG – coroczne spotkanie markowian na terenie Marcovii.

Do zobaczenia!

Ps. To pierwszy wpis po dłuuugiej przerwie. Niedawno jedna ze stałych Czytelniczek mnie upomniała za brak aktywności na blogu. I słusznie. Biorę się w garść!

Coś drgnęło w starej cegielni 2.0

Tak, to był 2009 r. Internet nie może się mylić :). Początki blogu – wpis o budowie (???) osiedla Cegielnia przy Fabrycznej.

„Gdy zacząłem myśleć o przeprowadzce z Warszawy, zatrzymałem się przy Fabrycznej na Orlenie i spojrzałem w stronę komina starej cegielni. Obok niej widniał billboard z informacją o nowej inwestycji deweloperskiej, która (takie miałem przynajmniej wrażenie) próbowała łączyć historię Marek z czystym biznesem. W miejscu dawnej cegielni miało powstać osiedle mieszkaniowe, stylizowane na (do niedawna modne) lofty. I choć to nie było projekt, którego szukałem dla siebie, po powrocie do domu z zaciekawieniem spojrzałem do internetu. Miałem pełen szacunek dla autora wizualizacji. Trzeba powiedzieć, że przemawiała do wyobraźni. Elementy starej cegielni włączone do nowej architektury, dziewiętnastowieczna stylizacja budynków, spore – jak na polskie warunki – mieszkania – na ekranie wyglądało to naprawdę nieźle” – pisałem w lutym 2009 r.

Minęło ponad osiem lat. I mógłbym teraz użyć tytułu z kolejnego, przedpotopowego tekstu „Coś drgnęło w starej cegielni”. Wiosną tego roku zaczęły się tam pierwsze roboty ziemne. Deweloper też ma dość sprawny PR – przynajmniej od strony wizualizacji inwestycji. Potencjalni mieszkańcy oraz zaciekawieni obywatele naszego miasta mogą się wybrać w internetową wycieczkę. W porównaniu z poprzednim projektem rzuca się w oczy jedna, podstawowa różnica…

Warto być trybikiem w takiej maszynie

Trochę nerwów było. Czy to, co zrobiliśmy, przyniesie efekt? Przygotowania do #DniMarek trwały od dobrych kilkunastu miesięcy. Na wątłą klatę postanowiłem przyjąć zadanie jak najszerszego wykorzystanie tych kanałów informacyjnych, którymi dysponuje miasto. Bo z taką imprezą (50-tka na karku) jest jak z produktem. Możesz stworzyć najlepsze dzieło, ale jeśli się o nim świat nie dowie, nie uzyskasz efektu. W tym wypadku efektem miały być frekwencja i zadowolenie osób, które w weekend zostały w Markach. Stres podnosiły informacje znajomych, że ludzie jeszcze nie wiedzą o uroczystościach. A przecież niemal połowa biuletynu Marki.pl była poświęcona świętowaniu, a przecież przed szkołami pojawiły się bannery reklamowe, a przecież w newralgicznych punktach usługowych wisiały plakaty, a przecież od kilku tygodni w marecki internet i media społecznościowe zasypywaliśmy informacjami o atrakcjach. Jakby tego mało, przez trzy dni wysyłaliśmy sms, a temat podchwyciły niektóre media lokalne. Frekwencyjny stres pozostał nawet do soboty. Gdy zobaczyłem tłumy na Marcovii, odetchnąłem z ulgą. A w niedzielę to, co się działo w Parku Briggsów, przeszło najśmielsze oczekiwania. Zabawa przy Poparzonych Kawą Trzy była niesamowita. Nie nam wystawiać sobie ocenę, ale osobom, z którymi miałem zaszczyt kooperować, serdecznie dziękuję. Warto być trybikiem w takiej maszynie.

Alfabet Dni Marek

9,10 i 11 czerwca – w te dni warto być w Markach. To będzie niezwykły koktajl, którego składnikami będą m.in. koncerty, przedstawienia i zabawy.

A jak Akt. Zaniepokojonych od razu uspokajamy. Chodzi o pełen ekspresji Teatr Akt. Przedstawi w niedzielę spektakl „Poza czasem”, który łączy styl retro z fantastyką naukową i rozpali Waszą wyobraźnię.

B jak Burneika. Robert Burneika. Fanom kulturystyki nie trzeba go przedstawiać. Hardkorowy koksu nie ukrywa, że lubi zabawiać ludzi na scenie. W sobotę po południu pojawi się na stadionie miejskim, by poprowadzić konkursy.

Poprawki dla cierpliwych :-)

Gdzie skrócić spodnie? Pierwsza myśl – w jakimś centrum handlowym. Cena – 25-30 zł. Niby nie tak drogo, ale trzeba jeździć z Marek. Jakiś czas temu wpadła mi w oko reklama punktu przy Rejtana. W niedużym kontenerze sympatyczna kobieta wykonuje poprawki krawieckie. Wpadłem tam w ubiegłym tygodniu – pod pachą miałem dwie pary. Pierwsze zaskoczenie – można płacić kartą. A tyle się słyszy w małych sklepach, że to takie drogie. Drugie zaskoczenie – poprawki są za pół ceny :-).  15 zł za naprawę jednej pary spodni – takich stawek nigdzie w stolicy chyba nie uświadczycie. Ale wszystko ma…. swoją cenę.

– Niech Pan mi powie, że się Pan nie śpieszy.

– Ale niech mi Pani powie, na kiedy mogą być.

– No…. Na 20 czerwca.

– Na kieeeeedyyyy?.

– Mam tyle roboty, że w niedzielę będę musiała pracować.

– To znaczy, że za tanio Pani sobie liczy za usługi. Niech Pani dorzuci 5 zł do pary. Mniej pracy, większa rentowność.

– Nie. Nie mogę. Klienci ze mnie zrezygnują. To na kiedy Pan potrzebuje?

– Ma Pani kalendarz?

– Tu wisi.

– Niech będzie 9 lub 12 czerwca. W każdym razie przed Bożym Ciałem.

– Będą na 12 czerwca. Lepiej 12 niż 9, bo mam jeszcze weekend wtedy.

Teraz tylko muszę uzbroić się w cierpliwość… Coś za coś.

Dwie sceny – podobny motyw

Ulica Szkolna. Jadę samochodem. Ścieżka rowerowa jest już oddana. Korzysta z niej mnóstwo uczniów „Dwójki”. Tymczasem po jezdni pędzi rowerzysta. Zwalniam, opuszczam szybę i grzecznie podpowiadam, że ma już do dyspozycji szlak dla jednośladu. W odpowiedzi słyszę, że jest… niebezpieczny i dlatego obywatel pedałuje po jezdni przeznaczonej dla aut. Dodam – bez odblasku i bez kasku.

Skrzyżowanie Sowińskiego i Sportowej. Uwieczniam przygotowane przez mieszkańców rondo filtrujące. Obok jedzie rowerzystka – nie ścieżką rowerową, ale główną jezdnią. Już nie zaczepiam. Tylko się zastanawiam – to przyzwyczajenie, brak akceptacji nowości czy też głupota. Dodam – i ta „bohaterka” również jechała bez kamizelki odblaskowej i kasku.

Te dwie osoby – oprócz zachowania – łączy też wiek. Miały na pewno grubo po 30/40. Cała nadzieja w tym, że młodzi szybciej złapią, do czego służy droga rowerowa. A może nie tylko młodzi? Gdy w niedzielny poranek biegałem wzdłuż Sowińskiego, małżeństwo w średnim wieku, na dwóch rowerach, korzystało z dobrodziejstwa ścieżki. I pomyśleć, że za kilkanaście miesięcy będą mogli dojechać przez Zieleniec do obwodnicy, a potem do samego Radzymina.

 

Izajasz 52,13-53,12

On wyrósł przed nami jak młode drzewo i jakby korzeń z wyschniętej ziemi. Nie miał On wdzięku ani też blasku, aby na Niego popatrzeć, ani wyglądu, by się nam podobał. Wzgardzony i odepchnięty przez ludzi, Mąż boleści, oswojony z cierpieniem, jak ktoś, przed kim się twarze zakrywa, wzgardzony tak, iż mieliśmy Go za nic. Lecz On się obarczył naszym cierpieniem, On dźwigał nasze boleści, a myśmy Go za skazańca uznali, chłostanego przez Boga i zdeptanego. Lecz On był przebity za nasze grzechy, zdruzgotany za nasze winy. Spadła Nań chłosta zbawienna dla nas, a w Jego ranach jest nasze zdrowie. Wszyscyśmy pobłądzili jak owce, każdy z nas się obrócił ku własnej drodze, a Pan zwalił na Niego winy nas wszystkich.

Wszystkiego dobrego na nadchodzące święta. Obyśmy pamiętali o tym, co jest najważniejsze…