Zaproszenie do nieszczęścia

Kilka lat temu, w sezonie zimowym, jechałem Ząbkowską w stronę Ząbek. Nagle na skrzyżowaniu kierowca, który jechał z naprzeciwka, zabuksował i stanął na środku drogi. Noga na hebel, a tu nic, auto płynie, jezdnia przypominała lodowisko. Jedyną drogą była ucieczka na pobocze. Wtedy jeszcze nie było wiaduktu, gwałtowny skręt w prawo, przeskok przez krawężnik, lądowanie w krzakach – pańdzioch dał radę (i bez szwanku). Wyszedłem na ugiętych nogach, ale udało się uniknąć nieszczęścia. Piszę o tym w kontekście tego, co ostatnio widzę na tym skrzyżowaniu.

Boję się powtórki z historii. Od strony budowy obwodnicy płynie woda – szerokim, leniwym strumieniem. Wypływa na jezdnię, pokonuje Ząbkowską i spływa w stronę Szpitalnej. Samochody rozchlapują ją w obu kierunkach. „Winna” jest pompownia, z której H2O wypływa nawet w bezdeszczowe dni. Problem w tym, że robi się coraz zimniej, niedługo może chwycić lód (zwłaszcza nad ranem). A wtedy powstanie lodowisko i gotowe zaproszenie do nieszczęścia. Miasto zgłosiło problem do Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad. Liczymy na interwencję wykonawcy robót. A kierowców uprzedzam – uważajcie na tym odcinku.

Z niepokojem i nadzieją

Mieszkam daleko od Zieleńca. Czasami wybieram się tam na przejażdżkę rowerową, dojeżdżając od strony ulicy Wesołej. Przez kilka lat, gdy rozpoczynałem moją przygodę z Markami, dziwiłem się, że Zieleniec jest swego rodzaju wyspą, połączoną z Markami Sowińskiego i Stawową (wówczas jeszcze bez chodnika). Chodnik się pojawił, ale kończył się przy skrzyżowaniu z Sowińskiego. Ten brakujący fragment infrastruktury dla pieszych do Głównej bolał. Jeszcze bardziej, gdy pojawiła się droga rowerowa i chodnik z prawdziwego zdarzenia przy Sowińskiego.

Mam nadzieję, że ta przerwa zniknie. Marecki ratusz ogłosił przetarg, który spowoduje, że… Zieleniec będzie mieć połączenie z Markami z prawdziwego zdarzenia. Odwodnienie, nowy asfalt (Główna i boczne ulice), droga rowerowa od Sowińskiego aż do obwodnicy, nowy chodnik – to wszystko może się pojawić w przyszłym roku. Kasy do inwestycji dosypuje UE.

Teraz piłeczka jest po stronie firm. Nieprzypadkowo o tym piszę. W styczniu 2016 r. byłem na otwarciu ofert na przebudowę Pomnikowej. Wpłynęło wówczas 13 ofert. Piękne czasy dla zamawiających, które na razie minęły i szybko nie wrócą. Dziś w przetargu drogowym wpływa jedna, dwie, góra pięć ofert. Nie widać też rywalizacji na poziomie cen – koszty pracy i materiałów poszły w górę. Dlatego z niepokojem i zaciekawieniem będę czekał na dzień otwarcia ofert na przebudowę dróg na Zieleńcu. I nadzieją, że w przyszłym roku zmieni się nie do poznania.

Jak stracić klienta

Jesień za oknem, za chwilę (albo dwie) spadnie śnieg, kierowcy jadą do serwisu wymieniać opony. Znalazłem się w ich gronie – tym bardziej, że wybierałem się w dalszą podróż. Ponieważ staram się załatwiać rzeczy lokalnie, wybrałem (drugi raz) serwis w naszym mieście. Wiosną byłem zadowolony – dobrze, sprawnie, zachęcała możliwość płatności kartą. Nie namyślając się długo, ponownie go odwiedziłem.

Jakież było moje zaskoczenie, gdy – przy płaceniu – okazało się, że nie płacę kwoty x, ale kwotę x plus 2 proc. opłaty za użycie karty. Tej samej karty, której używałem w ubiegłym roku w tym samym miejscu płacąc tę samą kwotę, ale bez prowizji. Przecierałem oczy ze zdziwienia. Nawet w bazarowych budkach, przy dużo mniejszych kwotach, są przyjmowane płatności kartami! Oczywiście bez prowizji!

Usłyszałem w serwisie propozycję, że mogę pójść do bankomatu i wybrać odpowiednią kwotę. Nie skorzystałem, zapłaciłem kwotę x plus 2 proc prowizji i była to moja ostatnia wizyta. Bo wiosną sprawdzi się stare porzekadło, że klient głosuje nogami i zamiast pójść do bankomatu pojadę do innego serwisu…