Ząbkowska jak nowa

Tagi

MareckiBudżetObywatelski, Ząbkowskajaknowa

To co? Spróbujemy? W ratuszu leży już wniosek do Mareckiego Budżetu Obywatelskiego (MBO), którego nazwę przeczytaliście w tytule. Schwytajmy byka za rogi albo raczej weźmy na warsztat Ząbkowską – ulicę, którą dziennie przejeżdżają tysiące samochodów. Gdy jeszcze nie było obwodnicy (kto pamięta takie czasy – palec w górę), była szlakiem, który pozwalał na względne omijanie korków na Piłsudskiego. Korków już nie ma, ale ruch na Ząbkowskiej jakoś nie chce się zmniejszać. Może dlatego, że gęstnieje zabudowa, może dlatego, że jest więcej samochodów. Tędy ludzie jadą do szkoły, przedszkola, pizzerii, kościoła czy – ostatnio – do paczkomatu.

Ulica, jaka jest, każdy jeden widzi. Albo raczej czuje, gdy jedzie o ile nauczy się rozkładu dziur… Tymczasem wszystko, co pod ziemią, już jest. I kanalizacja sanitarna, i kanalizacja deszczowa. Pod spodem kopać już nie trzeba. Brakuje jednego z dwóch ostatnich elementów – równej asfaltowej nawierzchni. I tego dotyczy wniosek do budżetu obywatelskiego.

Tu krótka dygresja. Nie byłoby wniosku, gdyby obowiązywał dawny podział środków w MBO, czyli po 150 tys. zł na zadanie. W tegorocznej edycji, w ramach projektów infrastrukturalnych, można starać się o 650 tys. zł. I to już jest kwota, z którą można powalczyć o Ząbkowską. Ale nie bez ograniczeń. Po sprawdzeniu stawek na rynku wyszło mi, że za jednym zamachem jesteśmy w stanie wymienić asfalt na odcinku 800 m. A więc startujemy od miejsca, gdzie kończy się pas drogi obwodnicy Marek i sięgamy poza skrzyżowanie Ząbkowskiej ze Szkolną. Jeśli się uda, za rok spróbujemy przegłosować w MBO drugi odcinek – za Szkolną do Lisa-Kuli. Ma dokładnie taką samą długość…

Oczywiście nie wiemy, czy tegoroczny wniosek zostanie poddany pod głosowanie. Największą niewiadomą jest własność gruntów pod Ząbkowską. Jeśli miasto nie będzie jej mieć w pełni, projekt trafi na półkę/do kosza. Nie wiem też jak wypadnie weryfikacja kosztorysu. Dochowałem maksymalnej staranności, uwzględniając zrobienie „małego” projektu, tymczasowej organizacji ruchu, koszty frezowania i układania asfaltu, korekty studzienek kanalizacyjnych czy wreszcie odmalowania oznakowania poziomego. Ale zawsze coś mi mogło umknąć – dlatego do projektu wpisałem rezerwę na nieprzewidziane koszty. W sumie wyszło prawie 600 tys. zł. W Waszych rękach jest to, czy trafią na Ząbkowską. Jeśli wniosek przejdzie pozytywną ocenę formalną i merytoryczną, głosowanie odbędzie się od 7 do 21 września.

Quadem po rezerwacie

Tagi

puszczasłupecka, quad

Puszcza Słupecka to dla mnie i moich bliskich takie miejsce, do którego uciekamy, gdy szukamy spokoju. Z każdym dniem robi się coraz piękniejsza. Po wiosennych szarościach do głosu dochodzi zieleń. Jeszcze kilka tygodni temu cieszyliśmy się z każdego nowego pączka, dziś rzucały się w oczy zawilce i przylaszczki, które milionami przebijają się przez dywan jesiennych liści.

W tej dzisiejszej wyprawie przeszkadzała mi jedna rzecz. Stali bywalcy wiedzą, że przed wejściem do lasu (od strony ulicy Spacerowej) stoi opuszczony szlaban. Tak, żeby co najwyżej wjechały tu rowery. Tymczasem kilkaset metrów po wejściu, za naszymi plecami usłyszeliśmy warkot silników. Jakież było moje zdziwienie, gdy za naszymi plecami pojawiły się w puszczańskim terenie cztery quady (ostatni miał zasłoniętą tablicę rejestracyjną). Minęły nas, zmuszając w tym pięknym miejscu do wdychania smrodu ich spalin. I tak na kilkanaście minut (bo tyle jeszcze czasu było słychać wycie silników) zostaliśmy przywróceni do rzeczywistości, od której uciekaliśmy w niedzielę.

Nie, napiszę tu, gdzie byli leśnicy czy jakiekolwiek służby. To by było postawienie sprawy na głowie. To raczej pytanie do kierowców quadów – czy nawet w puszczy, rezerwacie przyrody, trzeba trenować?

Vademecum nowego mieszkańca

Tagi

Miasto Marki, vademecum

Zaczęło się bodaj od Marii Borysewicz, która zarzuciła hasło stworzenia przewodnika dla seniorów. Przy tym projekcie akurat się nie napracowałem, ale to był fajny impuls, pozytywna inspiracja. Gdzieś tam w głowie zakiełkowała myśl, żeby popełnić przewodnik dla nowego mieszkańca. Nie do końca byłem pewien, czy się za to brać. Przeważyło to, że kiedyś także byłem nowy w Markach (więc wiedziałem, co w takim vademecum powinno się znaleźć) i to, że…. mieszkam tu ponad dekadę (czyli zebrałem trochę lokalnego doświadczenia). Do tego mam (chyba) nienajgorsze pióro, więc pozostało tylko zakasać rękawy, zaplanować i napisać. Cóż, trochę tego wyszło – jakieś 80 tys. znaków, podzielonych na XIV rozdziałów (m.in. o zdrowiu, edukacji czy czasie wolnym). Jest do bólu praktyczny – taka wszak ma być jego rola.

Pomogło kilka życzliwych osób – wszystkim serdecznie dziękuję za uwagi, dzięki którym publikacja bez wątpienia będzie lepsza. Wioletto, Ado, Moniko, Magdo, Ewo, Katarzyno, Elżbieto – chylę czoła. Teraz nad materiałem pochyla się Ola, która zrobi redakcję i korektę. Zdecydowałem, że prawa autorskie nieodpłatnie przekażę naszemu miastu. Niech to będzie forma mojego podziękowania za to, że jako słoik zostałem tu życzliwie przyjęty i poznałem fantastycznych ludzi.

Ps. To był powód, dlaczego pierwszy wpis na blogu w tym roku pojawił się dopiero teraz – w połowie  kwietnia. Ale tym razem nie obiecuję, że się poprawię 🙂