Nieszczęście gotowe

Skręciłem z Traugutta w Zieleniecką i jechałem w kierunku Ząbkowskiej. Rzut oka w prawo, w Warszawską i wciskam pedał gazu. Z podporządkowanej drogi wychyla się samochód, którego kierowca patrzy w prawo, potem widzi mnie, zaczyna hamować, a potem wygrażać rękami. Cóż, poklepałem się znacząco w czoło i odjechałem dalej. Przecież byłem na głównej ulicy… Potem zacząłem się zastanawiać, dlaczego ten facet – skręcający z Warszawskiej w Zieleniecką – uważał, że może mieć pierwszeństwo przejazdu. Jadąc w sobotę na rowerze popatrzyłem sobie na oznakowanie Warszawskiej. Znak, oznajmujący „ustąp pierwszeństwa przejazdu”, jest przechylony w stronę posesji i w dwóch trzecich zasłonięty przez roślinność (na zdjęciu). Nieszczęście samo gotowe.

Nie dałem plamy :)

Trening mareckimi ulicami służy. Po trzech tygodniach przygotowań miałem ogromną przyjemność uczestniczyć w niedzielnym maratonie Accreo Ekiden. W wyścigu brało udział 298 drużyn. „Gazele Biznesu”, bo w tych barwach wystąpiłem, zajęły 127 miejsce. Dystans ponad 42 km pokonaliśmy w 3 h 24 min 14 s. Nie chciałem dać plamy wobec kolegów i koleżanek (zespół był koedukacyjny). Konserwatywnie założyłem, że przebiegnę przeznaczony mi odcinek 5 km w okolicy 33 minut. Było dużo lepiej niż się spodziewałem. Kiedy otworzyłem wieczorem tabelę z wynikami, okazało się, że przebiegłem dystans w 27 min 51 s. Warto było zostawiać pot na mareckim bruku 🙂 Szczególne podziękowania dla Beaty, Gosi, Grześka, Kamila i Wojtka. Byliście świetni!

Kto nie wierzy, niech zobaczy

Wielu z nas zastanawia się, jak będą wyglądać mareckie drogi po zrobieniu kanalizacji sanitarnej. Robiąc wycieczki rowerowe po Markach przyglądałem się do tej pory różne odcinkom prac i ulic. Większość z nich nie jest jeszcze w ogóle połatana. Jeśli wykonawca się za to bierze, robi to często najniższym możliwym kosztem. Wypełnia asfaltem tylko ten fragment, który musiał zostać naruszony podczas prac i pod którym zostały położone rury.

Po raz pierwszy zauważyłem inne myślenie na Okólnej na północ od ul. Słonecznej – tam wylano nową nawierzchnię asfaltową na połowie jezdni. Dziś przeżyłem drugie przyjemne zaskoczenie – również na Okólnej. Mniej więcej między ul. Mickiewicza a szkołą podstawową nr 1 na całej szerokości jezdni (jeszcze nie jest w ruchu) leży nowy asfalt. Kto nie wierzy, niech zobaczy.

Gratulacje dla wykonawcy. Oby inni chcieli brać z niego przykład. Wtedy problem nowych nawierzchni ulic w Markach rozwiązałby się samoistnie :).

Jedno ważne sformułowanie

Trafił w me ręce periodyk pod nazwą „Eko-Liderzy”. To taki komercyjny dodatek do „Dziennika Gazety Prawnej”. Od czasu do czasu zaglądam do niego, bo pojawiają się w nim artykuły o Wodociągu Mareckim i budowie kanalizacji. To teksty, które łączą w sobie i klasyczną informację, i – moim zdaniem – sporą dawkę public relations, czyli kreowania pozytywnego wizerunku instytucji, o której traktuje publikacja. Tym razem – pozytywnie – zaskoczyła mnie strona informacyjna artykułu, a w zasadzie jedno sformułowanie.

Zanim otworzycie korki od szampana…

Moje ostatnie milczenie to efekt zawirowań, które potrafią dać solidnie w kość nawet tak niepoprawnemu optymiście jak ja. Mam jednak wrażenie, że w tym długim i ciemnym tunelu pojawiło się światełko i – co ważne – nie jest to nadjeżdżający pociąg. Siadam więc do klawiatury, a dziś moim natchnieniem jest wtorkowy wpis radnego Arkadiusza Werelicha.

Marecka rywalizacja firm z Ząbek

Trenuję do maratonu 🙂 Koleżanki i koledzy z pracy startują w biegu, w którym dystans 42 km podzielimy na sześć osób. Ponieważ w tym szacownym gronie należę do starszyzny, biorę na siebie krótszy odcinek. Plamy dać nie mogę, dlatego co dwa dni przebiegam dystans 5 km. I wszystko byłoby cudowne, gdyby nie zmory – spuszczane z łańcucha psy przy Leśnej i Ząbkowskiej. Nie przepuszczą żadnemu pieszemu, żadnemu biegaczowi (nie zazdroszczę listonoszom). Na szczęście wyniki mam coraz lepsze (co nie znaczy, że satysfakcjonujące). Ba, czuję, że się coraz bardziej – mówiąc kolokwialnie – nakręcam :). A dziś po przebiegnięciu dystansu jakoś mi jeszcze wysiłku było mało. Wsiadłem wiec na rower, zrzucić stresów garb i zorientować się, co nowego w mieście słychać, a raczej – to lepsze chyba określenie – widzieć.

Zaskoczenie w pobliżu Stawowej

Znacie takie potoczne powiedzenie „brać się za coś jak pies za jeża”. Tak było z tym wpisem, za który zabieram się od dwóch tygodni. Wybrałem się wówczas na wycieczkę w okolice Marcovii. Był chłodny, zachmurzony poranek. W czasie tej eskapady spostrzegłem reklamę nowego przedszkola. Odbiłem ze Stawowej w gruntową drogę i byłem naprawdę zaskoczony.

(Nie)uczciwość

Z dużym zaciekawieniem przeczytałem niedzielny wpis Marcina Piotrowskiego, szefa rady miasta. Dotyczy sprawy rewolucji śmieciowej, czyli ustawy, dzięki której gmina przejmie władztwo nad naszymi śmieciami. To w jej kasie będziemy uiszczać pieniądze za wywóz nieczystości.

Na blogu przewodniczącego znalazła się ciekawa symulacja. Otóż realny koszt na jednego mieszkańca wyniesie 12-14 zł miesięcznie. Jeśli tę wyższą kwotę przemnożymy przez liczbę obywateli Marek (dajmy na to 25 tys.), wychodzi 350 tys. zł miesięcznie dochodu po stronie miasta. Oczywiście nie jest to zysk – miasto musi wybrać firmę, która fizycznie wywiezie śmieci, a która potem wystawi samorządowi fakturę VAT. Miejska marża z pewnością będzie minimalna. Myślę, że cały projekt może trafić na… barierę ludzkiej nieuczciwości.

Sobotnie rytuały mareckiego mężczyzny…

…dodajmy majowe i przy ładnej pogodzie. Jeśli obudzimy się bez bólu głowy po piątkowej imprezie, wystarczy się wybrać się na spacer mareckimi ulicami. Od rana do mniej więcej pory obiadowej zewsząd słuchać charakterystyczny szum kosiarek. Panowie – w koszulach lub bez (za to w obowiązkowej czapeczce z daszkiem) – pielęgnują trawniki. Takie, które liczą sobie i 2 tys. mkw., i takie, które mają ledwie 50 mkw. Liczy się końcowy efekt-marzenie, czyli murawa prawie jak na Wembley (albo przynajmniej jak ta przy Łazienkowskiej). Niektórzy mają tyle zapału, że własna posesja to za mało i w czynie społecznym zaczynają kosić sąsiadom bądź wyręczają z tego obowiązku miasto.

A po południu – z poczuciem dobrze spełnionego obowiązku – wyciągają z garażu grilla. Wówczas marecki mężczyzna zaczyna dawać upust fantazjom kulinarnym. Czasy, kiedy pichciło się na grillu zwykłą kiełbasę czy karkówkę, bezpowrotnie odchodzą do lamusa. Teraz na ruszt coraz częściej wjeżdżają warzywa – cukinia, papryczka, bakłażan, cebula… Zdrowiej, a do tego figura obowiązkowa – napój z chmielowych szyszek. Zapach pieczenia (mniej lub bardziej apetyczny) rozchodzi się po całej okolicy, dając jednym natchnienie do wyciągnięcia własnego grilla, drugim – do szybkiego zamknięcia okien.

Panie starosto, spróbujmy

Pewnie zdarza Wam się, że gdy robicie duże zakupy, od razu dostajecie rabat, albo się o niego upominacie. Uprzedzacie sprzedawcę, że jeśli upustu nie otrzymacie, Wasza noga już u niego nie postanie. A teraz wyobraźcie sobie w podobnej sytuacji gminę, w której mieszkacie. Chce kupić tańszy prąd. Ogłasza przetarg, do którego nikt nie staje. Co się dzieje? Ano, za mało zużywa prądu, żeby zakładowi energetycznemu chciało się pisać ofertę. Rabacik? Wolne żarty. I tak po wsze czasy dystrybutor jest i będzie dostawcą energii po odgórnie ustalonych cenach…